Φιλαναγνωσία!

Καλά Χριστούγεννα!

Ετικέτες ευχές, Χριστούγεννα 2014

Καλά Χριστούγεννα και Καλή πρωτοχρονιά σε όλους!

Read User's Comments0

5η συνάντηση

Ετικέτες 5η συνάντηση, μην κλαις κοριτσακι, πέρα απ' την εικόνα

Μπήκαμε για τα καλά στο Δεκέμβριο (Παρασκευή 5/12/2014).

Είναι ο μήνας των παιδιών και των Χριστουγέννων!

Όλοι μαζί αποφασίσαμε να τιμήσουμε τις γιορτές αυτές κι έτσι προχωρήσαμε στο δεύτερο βιβλίο μας που έχει άμεση σχέση με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.

Ως εισαγωγή διαβάσαμε το γνωστό παραμύθι «το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και αφού το συζητήσαμε, εντοπίσαμε αρκετά στοιχεία που θα θέλαμε να είναι διαφορετικά στην ιστορία και προτείναμε τις δικές μας λύσεις και διαφορετικές εκδοχές για το τέλος του παραμυθιού...

Στη συνέχεια περάσαμε στο βιβλίο της κας Σμαράγδας Μανταδάκη:

«Μην κλαις κοριτσάκι».

Δημιουργήσαμε αφίσα με την ηρωίδα του βιβλίου, την Αγάπη, και γράψαμε όλες τις λέξεις-σπίρτα που την επισκέφτηκαν. Αφού τις συγκεντρώσαμε, τις χωρίσαμε σε «γλυκιές» και σε «σκληρές» και τις βάλαμε σε βαζάκια. Μ' αυτές θα δημιουργήσουμε στη συνέχεια δύο ιστορίες, μια τρυφερή και μια σκληρή.

Επίσης φτιάξαμε ένα μεγάλο βάζο και μέσα εκεί γράψαμε όλες τις λέξεις-μυρωδιές που μάζεψε η Αγάπη όταν πήγε με τον πατέρα της στην Πρωτοχρονιάτικη γιορτή που διοργάνωσε ο δήμος στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Τέλος ολοκληρώσαμε τις δραστηριότητές μας με μια ομαδική εργασία «πέρα από την εικόνα». Κάθε ομάδα συνέχισε μια ζωγραφιά από το βιβλίο και έφτιαξε ό,τι θεωρούσε πως υπήρχε πριν και μετά την εικόνα δημιουργώντας μια τεράστια χριστουγεννιάτικη εικόνα.

Read User's Comments0

4η συνάντηση

Ετικέτες 4η συνάντηση, ανατροπή του μύθου, κοκκινοσκουφίτσα, ο καλός λύκος και η κακιά κοκκινοσκουφίτσα

Στην τέταρτη συνάντηση παρουσιάσαμε τους ήρωες της «Ασπροπαπουτσίτσας» (την Ασπροπαπουτσίτσα, τη γιαγιά και τον λύκο) και φτιάξαμε την ταυτότητά τους γράφοντας λίγα λόγια για τον καθένα και ζωγραφίζοντας την εικόνα του.

Στη συνέχεια διαβάσαμε το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας κι αφού φτιάξαμε το δικό μας κόμικς ασχοληθήκαμε με την «ανατροπή του μύθου» και γράψαμε το δικό μας παραμύθι για τον καλό λύκο και την κακιά κοκκινοσκουφίτσα αφού πρώτα διαβάσαμε «ένα γράμμα που μας έστειλε ο λύκος και μας εξηγούσε την ιστορία από τη δική του πλευρά...».

Είδαμε μ' αυτό τον τρόπο πως πολλές φορές δεν είναι μία η αλήθεια, αλλά μπορεί να υπάρχουν κι άλλες, διαφορετικές οπτικές για το ίδιο θέμα!

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Πολλές φορές τα γεγονότα έχουν δύο αναγνώσεις. Καλό είναι να μην γαντζωνόμαστε σε μία άποψη που δεν αλλάζει, προτού ακούσουμε προσεκτικά την άποψη του άλλου και δούμε τα πράγματα και από την δική του οπτική γωνιά. Ας δούμε το παραμύθι από την άλλη πλευρά :

«Το δάσος ήταν το σπιτικό μου.. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, πού πήγαινε, από πού ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό. Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ’ αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι.

Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα ρούχα της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μου μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση.

Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι. Όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά.. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.»

Με εκτίμηση

Ο λύκος

Read User's Comments0

3η συνάντηση

Ετικέτες 3η συνάντηση, ασπροπαπουτσίτσα, ο ύμνος του βιβλίου, Τριβιζάς

Στην τρίτη μας συνάντηση μιλήσαμε για το βιβλίο. Την αξία του, τι μας προσφέρει, πώς το αντιμετωπίζουμε, πώς αισθανόμαστε κρατώντας και διαβάζοντας ένα βιβλίο κλπ.

Επίσης μιλήσαμε για το ποίημα του Ευγένιου Τριβιζά: «Ο ύμνος του βιβλίου»

Πες μου κάτι, τι αξίζει πιο πολύ από φλουριά;
Πες μου κάτι, τι χαρίζει γέλιο, κέφι και χαρά;

Έλα, πες μου τι γεμίζει παρηγόρια την καρδιά;
Έλα, πες μου, τι σκορπίζει την πιο μαύρη συννεφιά;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει και δακρύζω,
Που με κάνει να γελάω, που με κάνει να ελπίζω;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει να γιορτάζω,
Που με κάνει να πετάω, στα ουράνια να καλπάζω;

Ένα βιβλίο! Ένα βιβλίο!
Ένα βιβλίο που μαγεύει, όνειρα στο νου φυτεύει
Και στο ταξίδι της ζωής, πιστά μας συντροφεύει!

Συνεχίσαμε τις δραστηριότητές μας με την «σκισμένη σελίδα» από το βιβλίο της «Ασπροπαπουτσίτσας».

Από μια σκισμένη σελίδα του βιβλίου βρήκαμε τις λέξεις που λείπουν και τις συμπληρώσαμε βάζοντας και τη δική μας πινελιά προσθέτοντας αρκετά στοιχεία στην ιστορία μας. Στο τέλος διαβάσαμε από το βιβλίο τη συγκεκριμένη σελίδα και τη συγκρίναμε με όσα είχαμε γράψει εμείς.